Fields of Gold
De noten van de piano die direct iets raken in mijn lijf…
De stem van de zanger of zangeres die direct mijn aandacht weet te vangen..
De teksten die mij ontroeren….
Muziek beweegt
Muziek mag en kan mij raken. Ik vind het heerlijk om naar muziek te luisteren, deze te voelen en mij te laten ontspannen. Welke muziek ik luister is geheel afhankelijk van waar ik op dat moment behoefte aan heb, evenals of ik stil luister of met de muziek meezing. Ik vind het heel fijn om naar teksten te luisteren en geef hier mijn eigen interpretatie aan. Zoals iedereen dat zal doen op basis van opgedane ervaringen.
Zo ook het nummer van Sting ” Fields of Gold”. Ik vind het nummer prachtig en heb hem al heel wat keren geluisterd.
Wat Sting ook met het nummer bedoeld mag hebben, ik heb hier altijd een speciaal gevoel bij gehad.
In het nummer wordt het volgende gezongen:
You’ll forget the sun in his jealous sky as we walk in fields of gold
So she took her love for to gaze awhile upon the fields of barley
In his arms she fell as her hair came down among the fields of gold
We’ll forget the sun in his jealous sky as we lie in fields of gold”
Mijzelf accepteren
Het leven zonder haren heeft er bij mij voor gezorgd dat ik van jongs af aan een muur om mij heen heb opgebouwd. Een muur ter bescherming van mijzelf, want het niet hebben van haar zorgde ervoor dat ik mij kwetsbaar voelde en oh.. wat vond ik dat eng. Ik wilde mij helemaal niet kwetsbaar voelen, in ieder geval niet naar de buitenwereld toe, dus daar kwam de muur. Rond mijn puberteit had deze muur de stevigheid waar menig bouwkundige jaloers op zou kunnen zijn. De puberteit is de levensfase waarin uiterlijk belangrijk wordt gevonden en waarin liefdesrelaties worden aangegaan. Iets wat ik diep in mijn hart ook heel graag wilde, maar waar ik mij heel hard voor heb afgeschermd. Doordat ik geen haren had, had ik de belemmerende overtuiging dat niemand mij toch mooi, aantrekkelijk en vrouwelijk zou vinden. Dus ja.. wat moest een man nou met mij… een vrouw zonder haren? Als ik wat langer stilstond bij die belemmerende overtuiging kon ik verstandelijk wel beredeneren dat dit natuurlijk onzin is. Dat ik zoveel meer ben dan alleen mijn haar en dat als iemand mij daarom zou afwijzen dat meer zou zeggen over de ander dan over mij. Maar toch zat daar dat knagende gevoel dat mij in de weg zat. Ik had eerst zelf nog een weg te gaan. Een weg waarop ik mijzelf eerst volledig moest leren accepteren, met of zonder haar, voordat ik een ander toe zou kunnen laten dit ook te doen.
Onvoorwaardelijk houden van
Maar als ik dan muziek luisterde en dit nummer kwam op de radio voorbij, werd dat gevoel aangeraakt waar ik zo naar verlangde. Voor mij gaat dit nummer over onvoorwaardelijke liefde. Het samen één zijn, er voor elkaar zijn, ongeacht wat er buiten allemaal gebeurt. En ja.. dan dat ene zinnetje, dat Sting echt niet zo bedoelt zal hebben ;-), maar ik hem op basis van mijn ervaringen wel zo interpreteerde:
“In his arms she fell as her hair came down among the fields of gold”
Ik stelde mij dan altijd voor dat ondanks dat mijn haar misschien uit zou vallen, ik kaal zou zijn of een haarwerk zou dragen, de ander toch onvoorwaardelijk van mij zou blijven houden en mij zou kunnen zien zoals ik ben. Dit gevoel heeft mij altijd kracht, visie en hoop gegeven.
Voeg reactie toe