Er zijn verschillende manieren om om te gaan met iets dat op je pad komt. Voor mij is humor altijd belangrijk geweest om met mijn haarverlies om te gaan. Ondanks dat mijn haren uitvielen vond ik het belangrijk om ook te kunnen lachen, want het leven bevat zoveel mooie momenten.

Rechte rug

Van mijn moeder heb ik altijd geleerd dat je dingen kan dragen met hangende schouders of met je rug recht, schouders naar achteren en een lach op je gezicht. Dit laatste heb ik altijd proberen te doen. Ondanks dat ik verdriet voelde over dat mijn haren weer niet bleven zitten, kon ik nog wel vrolijk zijn en de mooie dingen in het leven zien. Dit betekent niet dat er geen ruimte was voor mijn gevoelens, maar wel dat ik met opgeheven hoofd mijn dingen kon doen.

Smile

Een aantal jaar geleden hoorde ik het liedje “Smile” van Nat King Cole voor het eerst. Ik vond het een mooi nummer en kon mij vinden in delen van de tekst.

Smile though your heart is aching
Smile even though it’s breaking
When there are clouds in the sky, you’ll get by
If you smile through your fear and sorrow
Smile and maybe tomorrow
You’ll see the sun come shining through for you

Light up your face with gladness
Hide every trace of sadness
Although a tear may be ever so near
That’s the time you must keep on trying
Smile, what’s the use of crying?
You’ll find that life is still worthwhile
If you just smile

That’s the time you must keep on trying
Smile, what’s the use of crying?
You’ll find that life is still worthwhile
If you just smile

Het deel waarin ik mij kan vinden in het lied is het stuk waarin wordt gezongen over dat je ondanks dat je verdriet hebt je wel kan lachen en dat je dan inziet wat het leven het waard is. Dat is wat ik ook zo heb mogen ervaren. Ik kon ondanks dat mij haren uitvielen ook lachen en plezier maken. Ik was meer dan alleen mijn haar. Ik merkte bij mijzelf dat dit mij juist de kracht gaf om het haarverlies te dragen.

Zelfspot

Ik gebruikte ook vaak zelfspot. Als mensen het in mijn omgeving er bijvoorbeeld over hadden dat ze hun benen niet hadden geschoren, zei ik vaak: “Nee ik ook niet”. Als mensen zeiden dat ze het zo warm hadden, kon ik zeggen: “Bof ik even, ik kan mijn haren vanavond afdoen”. Het piepschuimen hoofd waar mijn haarwerk opstond als het gewassen was, hadden we liefkozend “Bertha” genoemd en daar maakten wij thuis grapjes over. Voor mij was dit een luchtige manier om ermee om te gaan.

Huilen

Ik ben het niet eens met alles wat er in het nummer gezongen wordt. Zo wordt er gezongen: “Whats the use of crying?”. Ik ben van mening dat er wel degelijk  een functie van huilen is. Buiten dat het soms kan opluchten om even een potje te huilen en je hart te luchten, beweren sommige onderzoeken ook dat tranen het stresshormoon cortisol bevatten. Door te huilen kan het cortisolniveau dus dalen en weer in balans komen. Hierdoor kun je je ook daadwerkelijk opgelucht voelen als je hebt gehuild. Ik weet niet of dit daadwerkelijk waar is, maar ik geloof er wel in dat je stressniveau kan dalen als je even goed uithuilt. Of er nou wel of geen hormonen in je tranen zitten.

Balans

Ik ben van mening dat er een bepaalde balans zou moeten zijn, tussen dingen met een lach dragen en de emoties er wel te laten zijn. Voor mij was het ook zoeken naar deze balans. Ik heb altijd geprobeerd om de Alopecia met opgeheven hoofd te dragen, bij anderen liet ik vrijwel nooit mijn tranen zien. Uiteraard waren deze er wel en kwamen er af en toe in mijn veilige thuissituatie uit. Ik denk dat het voor mij uiteindelijk belangrijk was dat er een balans was tussen het haarverlies met een lach dragen (zonder een masker op te zetten) en mijn gevoelens er te laten zijn. Ik denk ook niet dat het één het ander hoeft uit te sluiten.