“The trees are about to show us how lovely it is to let things go”

De herfst is weer in volle gang. De bomen laten een mooie kleurenpracht zien en sommigen zijn de meeste van hun bladeren verloren.  Ik ben een seizoensmens, die geniet van het moois dat elk seizoen ons te bieden heeft. Maar de mensen die mij goed kennen weten dat ik van al de vier seizoenen het meest dol ben op de herfst en de winter. De herfst is voor mij het seizoen van knisperende bladeren, herfstwandelingen, kastanjes en eikels zoeken met onze dochter, vroeg de kaarsjes aan in huis en avonden met dikke sokken aan en een kop thee erbij op de bank. Ik hou er van. Waar het leven zich in de zomer voornamelijk buiten afspeelt, keren de mensen in de herfst weer meer naar binnen.

Rond dwarrelende bladeren

Ondanks dat ik zo enorm kan genieten van de herfst, is dit ook het seizoen waarin mijn haar vaak weer begon uit te vallen. Samen met de bomen die de prachtige bladeren loslieten, besloot mijn lichaam ook mijn haren niet langer vast te houden en ze te laten gaan. Waar ik zo kan genieten van de rond dwarrelende bladeren, kon ik dit als vanzelfsprekend niet van mijn rond dwarrelende haren.

Herfstperikelen

Naast de emotionele kanten die mijn haarverlies met zich meebracht, was het praktisch gezien ook gewoon heel onhandig in de herfst en winter. Ik vind het totaal niet erg om een herfstbui op mijn hoofd te krijgen. Ik neem een warme douche en geniet van de warmte binnenshuis. Maar… als ik in een uitvalperiode zat of ik mijn haarwerk al ophad, vond ik dit vreselijk. Vooral toen ik op de middelbare school zat en uiterlijk belangrijker werd. Het was de tijd van voor Buienradar, dus ik hoorde de weersvoorspelling wel, maar zo “gedetailleerd” als nu weten wanneer het zou gaan regenen wist ik niet. Als ik nog geen haarwerk op had, probeerde ik mijn kale plekken ’s ochtends zo goed als kon te bedekken met de haren die ik nog had. Zo’n herfstbui kon mijn zorgvuldig verstopte kale plekken binnen enkele seconden bloot leggen. Aangekomen op school was het toilet dan ook meestal de eerste plek waar ik even snel in de spiegel probeerde te checken of mijn haar nog goed zat.. “Tsja.. als je haar maar goed zit”. Nou kon ik natuurlijk ook gewoon een capuchon op doen, maar deze kon ook over mijn haar schuren en mijn verstopte kalen plekken tevoorschijn toveren. Een paraplu probeerde ik soms wel, maar dan mocht het weer niet te hard waaien. En toch hou ik ook van de wind.. een stevige wind die door mijn haren gaat.. Maar ook hiervoor geldt hetzelfde als voor de regen… met verliezend haar of een haarwerk was dit niet zo’n pretje.

Genieten

Soms vraag ik mij af of ik deze weersomstandigheden altijd prettig zou hebben gevonden, of dat dit juist komt doordat ik van jongs af aan heb ervaren hoe onhandig deze weersomstandigheden zijn als je je haar verliest of een haarwerk draagt. Dat ik er daardoor nu zo enorm van kan genieten.