“De dag na mijn zesde verjaardag. Mijn moeder kamt mijn haren en ziet een ronde kale plek op mijn hoofd. Niets aan de hand, dat komt vast door de strakke vlecht in mijn lange blonde haren die ik de dag tevoren op mijn verjaardag in had. Niets is minder waar. De ronde kale plek wordt groter en binnen drie maanden zijn de lange blonde haren allemaal van mijn hoofd verdwenen. Alopecia Areata luidt het oordeel van de artsen. Alowattes? Alopecia Areata, een ziekte waarbij het hoofdhaar (en lichaamshaar) verloren wordt.
Dit was het begin van een 22 jaar durende reis. Een reis met vele arts bezoeken, starende blikken, vragen, verdriet, frustratie, onzekerheden, hoop en doorzettingsvermogen. Een reis waarbij mijn haar gelukkig terug kwam en helaas vaak uitviel. Een reis met verschillende haarwerken en wisselende lichaamsbeelden. Een reis die mij liet inzien wie en wat daadwerkelijk belangrijk is in mijn leven. Een reis van acceptatie en kracht. Een reis die mij uiteindelijk zo ontzettend veel heeft geleerd.”
Ik ben Willemijn. Vanaf mijn zesde jaar heb ik te maken gehad met Alopecia Areata Universalis, al mijn lichaamshaar was verdwenen. Inmiddels is het 10 jaar geleden dat ik mijn laatste uitval-periode heb gehad. Naast mijn persoonlijke ervaring met Alopecia Areata heb ik voor mijn afstuderen voor de opleiding Creatieve Therapie Drama onderzoek gedaan naar de psychosociale gevolgen van haarverlies. Aangezien de meeste aandacht uitgaat naar hoe het haar terug kan komen, vind ik het ook heel belangrijk om aandacht te besteden aan de gevoelens die het verliezen van het haar met zich mee kan brengen. Ik wil door middel van deze site iets bijdragen aan meer herkenning en erkenning van deze gevoelens. Mijn doel is dat iedereen zichzelf kan zijn!
“Ik geloof erin dat iedereen zijn eigen mooie kwetsbare ik kan zijn”