“What if our eyes saw souls instead of bodies

How very different our ideas of beauty would be”

Een quote waar ik geregeld over nadenk…

Het lijkt mij zo prachtig mooi als dat zou kunnen…. mensen alleen beoordelen op hun zijn. Kijkend voorbij uiterlijk. Kijkend naar de kracht die binnenin zit. Hoe zou de wereld er dan uit zien? Rustiger? Zouden mensen elkaar minder bevooroordeeld kunnen benaderen? Iemand niet direct in een hokje proberen te plaatsen, omdat iemand er op een bepaalde manier uit ziet? Zouden we niet een veel breder beeld van iemand krijgen?

Wat zou mij dat mooi lijken…

Maar wat is dat eigenlijk “If our eyes saw souls”?

Ik zie de soul als uniek zelf. Een zelf dat binnenin zit en jou maakt tot wie je bent. Met al je talenten, mogelijkheden, kwetsbaarheden, krachten, uitdagingen, dromen, wensen, verlangens enz. 

Kijkend naar de jaren dat ik zonder haren heb geleefd kan ik zeggen dat ik daar vooral destijds zo naar kon verlangen. Ik denk dat dat verlangen ook extra bekrachtigd wordt als je te maken krijgt met een ongewild veranderd uiterlijk. Je kiest er niet voor om er op deze manier uit te zien. Dit kan ook invloed hebben op hoe je je voelt en dan kunnen mensen je ook nog anders benaderen omdat je er anders uitziet. Hoe fijn zou het dan zijn als je het gevoel hebt dat je altijd wordt gezien voor wie je bent en niet voor hoe je eruit ziet. Als kind werd ik vaak nagekeken vanwege het feit dat ik kaal was. Mijn moeder werd aangesproken, omdat men dacht dat ik een levensbedreigende ziekte had. Er werd door mensen soms gesmoesd als ik langsliep en als ik keek werd er snel weggekeken. Voorbeelden van hoe ik anders werd benaderd doordat ik geen haren had. 

En het lichaam dan?

Maar is het lichaam dan helemaal niet belangrijk? Jawel! Ik geloof in de combinatie van lichaam en geest. Een prachtige wisselwerking tussen wat er binnen en buiten gebeurt. Ik heb een ontzettend groot respect voor het lichaam.. hoe alles functioneert en op elkaar is afgestemd. Daarnaast geloof ik ook dat hoe je je van binnen voelt, dit uitgestraald wordt naar buiten.

In de jaren dat ik zonder haren heb geleefd, heb ik ervaren hoe mensen op mij reageren als ik er “anders” uitzag. Anders tussen aanhalingstekens, want ziet niet ieder mens er anders uit dan een ander. Iedereen heeft zijn unieke zelf qua innerlijk en uiterlijk. Alleen het hebben van geen haren, wijkt af van het “maatschappelijk geaccepteerde”.  Maar niet alleen anderen reageerden anders op mij… ook ikzelf. Iedere keer dat mijn haren begonnen uit te vallen, moest ik wennen aan mijn veranderde uiterlijk. Een veranderd uiterlijk waar ik zelf niet voor had gekozen en waar ik totaal geen controle over had. Ik probeerde tot zo lang mogelijk mijn kale plekken te verstoppen. Maar op een gegeven moment was dit niet meer haalbaar. De kale plekken waren allemaal zo groot geworden dat ze in elkaar overliepen, totdat ik uiteindelijk volledig kaal was. Als de kale plekken niet meer te verbergen waren koos ik ervoor op mijn haarwerk op te zetten. Was ik zelf op zo’n moment in staat om voornamelijk te kijken naar mijn “soul” in plaats van naar mijn “lichaam”? Moeilijk… dit vond ik heel moeilijk. Ik had te maken met een uiterlijk dat ik niet wilde. Uiteraard was ik wel heel dankbaar dat ik verder gezond was en ik alles kon doen.. maar als ik in de spiegel keek, zag ik mijn lichaam zonder haar. Dit haarverlies zorgde er ook voor dat ik voornamelijk in mijn hoofd ging zitten, letterlijk was daar ook mijn punt van aandacht, want mijn hoofdhaar had ik zo graag terug! De rest van mijn lichaam was er wel, maar ik zat voornamelijk in mijn hoofd. Ik heb in de loop der jaren ook mogen ervaren dat dat lichaam er wel bijhoort en het ook belangrijk is hier aandacht aan te geven. 

Innerlijk en Uiterlijk, een wisselwerking

Het is een gek fenomeen als je langs een winkelruit loopt en de reflectie van jezelf ziet, maar jezelf in eerste instantie niet herkend. Ik heb er vanaf ongeveer mijn 8e a 9e jaar voor gekozen om als ik kaal was een haarwerk te dragen. De overgang naar dit haarwerk maakte ik altijd in een schoolvakantie. Op deze manier had ik eerst de tijd om aan mijn vernieuwde uiterlijk te wennen. Het was toch een omschakeling. Ik ben heel dankbaar dat mijn ouders haarwerken voor mij konden aanschaffen. Hiermee had ik enige invloed op mijn uiterlijk. Ik kon niet alles bepalen, zo had mijn haarwerk namelijk een pony, zodat de rand op mijn voorhoofd niet te zien was. Tegenwoordig zijn de technieken veranderd, maar toen was dit voor zover ik weet nog niet mogelijk. Dit veranderde uiterlijk had ook invloed op mijn zijn. Dit was de reden dat ik mijn haarwerk in een schoolvakantie opzette, zodat mijn zijn die woelig werd door dat veranderde uiterlijk weer rustig kon neerdalen en ik sterker was om anderen weer tegemoet te treden. Ik voelde dan weer de kracht om de vragen en blikken van anderen te beantwoorden omtrent mijn veranderde uiterlijk. 

Hierin heb ik dus zeer zeker de wisselwerking tussen lichaam en geest mogen ervaren. Hoe het uiterlijk van invloed kan zijn op je gevoel. In de jaren die volgden heb ik voor mijzelf geprobeerd om mij minder te laten meevoeren op de golven van haarverlies, kaalheid, het aangroeien van het haar en het weer hebben van haar om vervolgens weer van voren af aan te beginnen. Ik heb in die jaren geprobeerd om meer te kijken naar mijn eigen unieke zelf en die minder onderhevig te laten zijn aan de veranderingen van mijn uiterlijk. Op deze manier heeft het innerlijk ook invloed op wat je uiterlijk uitstraalt! Dat was/is een uitdagende weg. Daarnaast heb ik ook mogen ervaren dat het belangrijk is om ook aandacht aan het lichaam te geven en blijft het vertrouwen hebben in mijn lichaam een punt van aandacht voor mij.

Het zou mij zo mooi lijken als een ieder deze kwaliteit zou beheersen en men ieders unieke zelf zou kunnen zien en dat als schoonheid zou kunnen ervaren.